Een middelmatig grote teef kroop uit de Warriors Den, haar halflange vacht zat een beetje ruw en haar ogen waren duf. Waarom moest ze gisteren nou weer zo laat naar haar nest? Waarom had ze het ook maar in haar hoofd gehaald om nog even te gaan jagen, midden in de nacht! Ze had niet eens zoveel succes gehad, tja, haar ogen waren er ook niet voor bestemd. De zon was nog maar net te zien, de stralen schenen op haar en ze kreeg een warmer gevoel. Ach, zo was het leven nou eenmaal. Nee, zo was háár leven nou eenmaal, ze hield van het nemen van risico's, het avontuur en het gevaar in de ogen kijken. Daar kreeg ze zo'n rilling over haar rug van en dat was een prachtig gevoel voor ahar. Langzaam hief ze haar licht kleurige poten op en ging de vroege dag tegemoet, een zacht verwarmd briesje liet haar vacht een beetje afkoelen. Zou het leven altijud zo mooi blijven of was dit gewoon omdat het gewoon een goed seizoen was? Maar toch, het was prachtig, het leven, alles eraan. Zelfs de slechte kantjes konden haar niets doen, maar toch waren er wel een paar dingen waar ze een hekel aanhad. Zoals; Sommigen die de Code overtreden, ongehoorzaamheid of het allerergste nog; angst en geen moed hebben! Jak! Daar had ze genoeg van, je moest je leven echt léven, niet duf zitten te kijken. Daarom zou ze echt nooit van haar leven een CollarDog willen zijn, niets anders doen dan worden geaaid of uitgelaten waorden, dat kon je in een Packleven ook! Alleen moet je zien te overleven, je kan 'uitgelaten' worden wanneer je wilt en je hebt nog eens goed gezelschap om je heen!
Door al dat nadenken was ze even helemaal vergeten wat ze aan het doen was, verward keek ze snel om zich heen en zag dat ze nog geen één stap had gedaan vanaf de Warriors Den. Tevreden slaakte ze een zucht, waarom moest ze noiu zo tobben over een leven dat ze nooit had geleid, niet dat ze dat wilde, maar ze zag graag van alles de zonnige kant. Nog een beetje slaapdronken strompelde ze naar de ingang van het kamp en bekeek het uitzicht. Hopelijk zou dit nooit gaan veranderen, het was gewoon zo mooi als het nu was. Zo zacht mogelijk, om de andere Packleden niet wakker te maken, sloop ze het kamp uit en ging het meer tegemoet. Het water kwam al snel tot aan haar poten, maar dat was geen probleem, iedereen in de WavePack kon zwemmen, dus waren natte poten helemaal geen probleem voor haar. Voor haar strekte de talloze eilandjes voor haar uit, misschien was het maar weer eens tijd om wat te jagen, ze moest de mislukte pogingen van vannacht nog goed maken. Langzaam maar zeker rekte ze zich uit, gaf haar vacht een schoonmaakbeurt en sprong op en liep door het nog ondiepe water. Vissen zouden hier toch niet komen, en zo ja, dan werden ze maar even weggejaagd. Grote druppels water werden gelanceerd toen zij langskwam, toen ze bij het eerste eiland was aangekomen schudde ze zich tevrden uit en plofte neer aan de oever. Een grijns verscheen op haar gezicht en ze ademde de buitenlucht diep in, ze had gewoon een geweldig leven!
{Ik neem aan dat je al mag posten? Zo ja, dan is iedereen welkom!}
Index 
