Met opgeheven kop liep Greenheart langs de grens van de SmokePack. Hij moest er even tussenuit. Het donkere woud waar hun Pack was gevestigd was donker waardoor hij nu goed in het donker kon zien, maar hij miste de zon. Als nieuwe Guard vond hij het een goed excuus om de Pack even achter zich te laten en er op uit te gaan. Hij rook de geur van stinkende monsters in de verte, maar hij wist dat hij er ver genoeg van af zat om niet gesnapt te worden. Op zijn dooie gemak liep hij uit de beschutting van het veilige bos. Af en toe stak hij de grens over, rook aan bomen of hij misschien een bekende geur rook, en liep weer terug naar zijn eigen kant. Zijn maag knorde een beetje. De prooi was schaars in het territorium van de SmokePack en hij had in geen dagen een verantwoorde prooi gevangen. Hij zag hoe de vast en zeker met prooi gevulde landschappen aan de andere kant van de grens naar het knipoogden, hem riepen om er heen te gaan om een goed gevuld konijntje te pakken. Hij bleef even zitten en staarde naar iets wat in de verte bewoog. De wind nam de geur van een haas met zich mee. Greenheart zou er spontaan van gaan kwijlen. Ach, wat kon hem het schelen. Hij was een grote, sterke hond met goede vechttechnieken, zoals elk lid van de SmokePack. Een gevecht had hij nu al gewonnen, ook al had hij maar één oog. De ander was hij in een bloederig gevecht verloren. Greenheart was trots op zijn litteken op de plek waar eerst zijn oog nog zat. Het zag er gevaarlijk uit, een uitstraling waar hij maar al te graag zijn best voor deed. Plotseling op zijn hoede keek hij om zich heen en besloot dat de kust veilig was. Met grote sprongen rende hij over de grenslijn het weide veld op. De bloemen die er groeiden roken heerlijk fris vergeleken met de dode, geurloze bloemen die her en der in zijn bos stonden. De grond deed ook minder pijn aan zijn poten. Hij had het idee dat hij over de grond zweefde, recht op de haas af. Maar het zware geroffel van zijn poten op de grond had de haas blijkbaar afgeschrikt, want die schoot weg. Uitgelaten bleef Greenheart staan en likte even zijn poot. Het proefde een beetje zoet. Nieuwsgierig keek hij om zich heen en zag allerlei nieuwe dingen. Geel met zwarte vliegbeesten vlogen van bloem naar bloem, vogeltjes vloten vrolijk door de lucht, de zon scheen op zijn smerige vacht. Met een grinnik herinnerde hij zichzelf eraan dat dit niks voor hem was, dat lieve gedoe. Hij was woest, dus zijn leefomgeving moest ook woest zijn. Hij zou voor geen hert zijn geliefde Pack opgeven voor zo'n softe Pack. Een briesje waaide door zijn grijswitte vacht. Hij keek omhoog naar de zon en kneep zijn oog dicht tegen het felle licht.
Opeens drong er een vage geur door in zijn neusgaten. Een andere hond?! Alle haren op zijn vacht rezen overeind en met ontblote tanden draaide hij zich om. Hij liet een laag gegrom uit zijn keel komen en ging dreigend in de aanvalshouding staan, klaar om de vijand levend te verscheuren.
{Wie durft mij tegen te komen? ;D}
Index 
